Jeleń Schomburgka był gatunkiem niewielkiego endemicznego jelenia z rodzaju Cervus (do którego należą też europejskie jelenie, prawdopodobnie bliski krewny barasingi). Występował jedynie na obszarze Tajlandii i być może południowych Chin i Laosu. Był to gatunek opisany przez Edwarda Blytha w 1863 roku i zosłał nazwany nazwiskiem brytyjskiego konsula w Bangkoku - Sir Roberta H. Schomburgka. Dla nauki ten wspaniały jeleń niestety wymarł w 1938 roku. W klasyfikacji IUCN w Czerwonej Księdze z 2006 roku jest spisany jako gatunek wymarły.


Jeleń Schomburgka w berlińskim Zoo. Zdjęcie zrobione w 1911 roku

Jelenie Schomburgka zamieszkiwały bagniste obszary z długą trawą, pałkami wodnymi i krzewami. Masowa uprawa ryżu i polowania pod koniec XIX wieku zmierzały do zagłady tego gatunku. W końcu zwierzę, jak każdy endemit, pożegnało się ze światem.

Tymczasem w lutym 1991 roku w Laotańskim sklepie z tradycyjną chińską medycyną znaleziono rogi jelenia które Laurent chazée, agronom z ONZ zidentyfikował jako rogi wymarłego jelenia. Sprzedawca powiedział mu że zwierzę którego rogi posiada zostało zabite w pobliskim obszarze bagiennym rok wcześniej. Od tego czasu naukowcy poważnie podchodzą do teorii jakoby jeleń Schomburgka ciągle egzystował na nietkniętych obszarach bagnistych płw. Indochinskiego, w Laosie i Tajlandii.

Opracował: Caniche
Źródła: The Extinction Website i angielska wikipedia.