Ena-avio-or i inne tejemnicze kanidy
16/05/08

W dolinach dorzeczy południowej Kolumbii, gdzie Rio Putumayo łączy się lasami północnego Peru żyje niestety potworny ode-minzi (Minzi monstrocani) - zwierzę o którym lepiej nie wiedzieć. Ten dziki pies o długich wężowatych naroślach na skórze, spowijających jego ciało i tworzących owłosione wydzieliny gruczołowe oraz długie łuski to ssak z rodziny psów, który w wyniku mutacji gatunków i przemian w nukleosomach posiadł kolejne geny. W wyniku działania promieniowania słonecznego, które w wielkich ilościach dostały się na ziemię na skutek powstania dziury ozonowej. W wyniku gwałtownego otwarcia się złóż uranu i wynikłego z niego plutonu, oraz jego pochodnych izotopów uwięzionych pod ziemią zaszła mutacja genów ode-minzi. Swoją odrazą zapewne przytłaczają nawet wilki lodowate czy złowilczki. Nie są to wcale nieuzasadnione teorie. Bo który z tych gatunków posiada wysuwany żołądek lub drugi język rozwidlający się na końcach? Nad Amazonią, a szczególnie Kolumbijską częścią tego równikowego lasu takie promieniowanie miało najbardziej opłakane skutki, a jej wynikiem stała się rzesza mutantów. Te  mutanty to nowe gatunki zwierząt. Ode-minzi posiada długie pazury i pierwotny rurkowaty język oraz bezwładne niekierowane przez układ nerwowy wytwory naskórka będące przekształconymi włosami. Te długie, ostro zakończone narządy służą do zabijania ofiar. Śpiące zwierzę u którego układ nerwowy jest tylko w pewnym sensie pobudzony te trujące wężowidła ciągle działają i bezwładnie ruszają się, każde w inną stronę. W dziennym świetle tylko przypadkowe ofiary mogą stać się skutkiem ich działania, w nocy ofiary muszą być już świadome tego, że odejdą w zapomnienie. Z końców zakończeń tych wyrostków mierzących prawie pół metra długości, wydobywają się trujące związki mające większe właściwości trujące niż jad węży morskich, tajpanów czy kobr królewskich, trucizn meduz czy skorpionów, pająków zabójców i drzewołazów. Te twory, niczym macki ośmiornicy mają galaretowatą budowę, a w jej skąd wchodzą także tkanki łączne, ścięgna i chrząstki które bezwładnie poruszane przez nieświadome zwierzę stanowią niejednokrotnie zagrożenie dla niego samego. Działalność jego jadu ma skutki natychmiastowe, w niecałą minutę wszystkie czynności życiowe ofiary zanikają. Zwierzę które jeszcze pięć minut temu szukało jakiegoś pożywienia teraz leży martwe. Na skutek zatrzymania pracy serca i oddychania, zmiany budowy erytrocytów, spaleniu tkanek i mięśni oraz gwałtownym połączeniu komórek nerwowych zwierzę pada natychmiastowo. W czasie nocnych łowów, gdy obudzone straszliwie zwierzę z wielką agresją syczy i wyje, zjada z zapalczywością padlinę będącą efektem działania wstrzykiwanego jadu. Nieopodal zauważa jakiegoś gryzonia z rodziny blazmowców. W napadzie agresji używa pocałunku śmierci, pobiera ogromne masy powietrza do płuc i wypruwa "pocałunkiem śmierci" wszystkie wnętrzności tapirowi plamistobrwistemu. Ze zwierzęcia które pełne energii jeszcze kilka minut temu, pozostała jedynie wydmuszka - suchy twór skórny. Zjada natychmiast serce, kręgosłup i bogaty w białko mózg oraz mięśnie czerwone i ścięgna. Pożywia się warstwą grubego tłuszczu oraz jednym pociągnięciem pyska połyka wątrobę i kark. Z wężami mitycznych meduz, o potwornym wyglądzie i groźnym palącym oddechu minzi należy zapewne do najgroźniejszych zabójców w tych lasach. Jęzory jego są chropowate i ostro zakończone. Mają kształt rurowaty a na jego powierzchni znajduje się mnóstwo cewkowatych zagłębień. Jego rozdwojone uszy i szeroko wgłębiona czaszka to kolejne przystosowanie. To organ węchu i smaku zarazem. Dzięki wychwytywaniu impulsów i związków chemicznych zdolny jest on do rozróżniania otoczenia i z zamkniętymi oczami może zauważyć potencjalną ofiary. W trakcie gdy wysuwa język zaczyna wydawać syczące dźwięki takie jakie wydają węże. Jego sierść przyjmuje ciemnozieloną, zjełczałą barwę zgnitych owoców a na ogonie zaznaczają się niezwykłe pierścienie, z których wystają kolce. Minzi jest dalszym krewnym lisów Dusicyna i tworzy oddzielny system taksonomiczny - nadrodzaj potwornych wężówidłowców z jednym tylko gatunkiem. Oby takich straszliwych tworów nie było więcej...co sobie jednak stworzy twórca Kanid to powstanie, zniknie i nastanie.


Focus.pl

Wg.mnie to dowcip kryptozoologiczny.

Misio... te całe potworne ode-minzi pochodzi z książki "Kanid twórca. Gatunki wciąż niejawne" Thomasa Quatl, poszukaj w dziale ciekawe książki. Zasadniczo nie ma co jeszcze dodać.

Kurcze... dopiero teraz przeczytałem całe

... Coś mi się zdawało że to "Canid Twórca" od początku xd